รัก...สะพานลอย # บทนำ

                  ถ้าชีวิตในเมืองหลวงเหมือนกับสถานีวิทยุ สถานีการใช้ชีวิตของคุณในกรุงเทพฯนั้นจะเล่นเพลงแบบไหนครับ  เร่งร้อนเหมือนดนตรีฮาร์ดคอร์แกะแทกกระทั้นบีบตัวเองด้วยบีทกระหน่ำๆ พอบ่ายเหมือนดนตรีแดนซ์สนุกๆ ตกเย็นมาเป็นเพลงโซลดำเนินชีวิตแบบเรื่อยๆเฉื่อยๆ ไปจนคำ่จึงจะได้เป็นแจ๊ซขยายทำนองให้ผ่อนคลาย จนไปถึงดึกๆเป็นป๊อบใสๆกล่อมเกลาชีวิตให้หลับไหลไปในแต่ละหรือเปล่า  

                 

                  เวลาของเราเท่ากันทุกคนครับ แต่เวลาของแต่ละคนไม่เท่ากัน อันนี้ผมไม่ได้ทึกทักเองนะครับ ลองดูเวลาที่คุณติดอยู่บนท้องถนนที่ไม่มีวันไหนที่รถไม่ติด(ยกเว้นตอนเคอร์ฟิว เงียบเชียว) อัตราการเต้นของหัวใจเราจะเร่งตามจำนวนเวลาที่มันกระชั้นจะเข้างาน ในใจก็คิดว่า จะสายมั้ยน้า  เจ้านายจะถึงหรือยัง จะเข้าประตูไหน จะไปเรียนทันมั้ย มองไปที่กระจกข้างๆเห็นมอเตอร์ไซด์ค่อยๆแทรกตัวผ่านรถมา จะเฉี่ยวรถเรามั้ย มันจะเรียบไปไหนนักหนา เห็นมั้ยครับ มีเวลาคิดมากมาย ขณะที่อีกคนค่อยๆเลี้ยวจักรยาน แทรกตัวผ่านไป นั่นมันภุชงค์แผนกไอทีนี่ เวลาไปถึงเห็นหมอนี่นั่งชิลๆจิบกาแฟอยู่ที่ออฟฟิตเสมอ ขณะที่เราไปถึงก็ต้องกระหืดกระหอบรีบเข้าไปเตรียมการประชุมลูกค้า หอบเอกสารกองโตขึ้นลงตึก27ชั้น เป็นแบบนี้มาหลายเดือนแล้ว

                 ผมอารัมภบทมาซะยืดยาว ก้แค่อยากให้เห็นบรรยากาศของเมืองหลวงฮาร์ดคอร์ ที่คนมามากเลือกที่จะมาใช้ชีวิต หรือบางคนก็เลือกไม่ได้ แล้วก็จะโยงเข้าสู่เรื่องเวลาของชายหญิงคู่หนึ่ง ที่แตกต่างกัน แต่วันหนึ่งเขาก้ได้มาเจอกัน โดยที่มี สะพานลอยเป็นสื่อกลาง........